تلومراز، هدفی نوین در درمان سرطان

تلومرها توالی های حفاظت شده ای در انتهای کروموزوم های انسان هستند که جهت ثبات کروموزوم ها ضروری اند. مجموعه ریبونوکلئوپروتئینی تلومراز، در یوکاریوت ها جهت حفظ طول تلومر ها در سلول های بنیادین به کار می رود. این مجموعه آنزیمی در بیشتر تومورهای انسانی فعال، ولی در سلول های طبیعی غیرفعال است. این نحوه فعالیت انتخابی، تلومراز را به هدفی جهت درمان سرطان تبدیل کرده است. مهار هریک از زیرواحدهای پروتئینی یا ریبونوکلئوتیدی آنزیم تلومراز با حساسیت و ویژگی بالا ممکن است هدف مناسبی در طراحی داروهای ملکولی برای درمان بدخیمی در انسان باشد. این داروها به دلیل عملکرد اختصاصی خود سمیت پایینی دارند و با توجه به خواص سینرژیستی ممکن است به درمان سرطان کمک فراوانی کنند. در این مقاله تلاش شده است آخرین پیشرفت ها در این مورد، به همراه معایب و مزایای هرکدام، ارائه شود.